GOD BEN JE ZELF

Zoals ik op verschillende plaatsen op deze website roep, ben ik geïnspireerd door Neville Goddard (1905-1972). Op zijn gedachtengoed heb ik mijn methode voor transformatie gebaseerd. Als je voor personal freedom coaching gaat dan dank je je succes aan deze mysticus. Ik kwam bij hem uit na een intensieve spirituele zoektocht.

Die begon met de vraag: Hoe komt het toch dat ik zo gelukkig ben, terwijl de omstandigheden daar totaal geen aanleiding toe geven?

Op zoek naar antwoord begon ik bij Eckhart Tolle, die alles weet van verlichting, en vervolgde via David Hawkings, wiens bewustzijnsschaal laat zien hoe je als mens op kunt klimmen naar meer geluk, naar non-dualist Jiddu Krishnamurti en ik eindigde bij Neville Goddard. De laatste stelt dat elk mens via Staten van bewustzijn een spirituele ontwikkeling kan doormaken naar de hoogste, meest gelukkige toestand.

Deze Staten worden in de Bijbel beschreven. Niet schrikken. Het heeft niets met de kerk te maken wat er in dat boek staat. Goddard ontrafelt de verborgen betekenis van het Nieuwe Testament. Dat blijkt eerder een zelfhulpboek voor verlichting, dan een blauwdruk voor moraal.

De weg neer de meest vrije, gelukkige staat wordt volgens hem gepersonifieerd door Christus. Dat is een Staat van bewustzijn die iedereen kan ervaren en die wordt gekenmerkt door een gevoel van innerlijke vrede.

Goddard heeft geen kerk gesticht. Bij leven huurde hij kleine theaterzalen waar hij zijn verhaal stug bleef herhalen voor een smalle groep trouwe toehoorders. Geschoold in de Kabbala en het Hermetisme komt hij tot een uitleg van de Bijbel die mij veel logischer, realistischer en praktischer voorkomt dan de christelijke uitleg.

Neville Goddard concentreert zich op twee lessen uit de Schrift: de Wet en de Belofte.

De Wet: verbeelding creëert de realiteit.

De Belofte: God werd mens zodat mens God kan worden.

Aan de hand van deze lezing– Seeing Christ Through The Eyes Of Paul – uit 1967, wil ik je meenemen naar zijn gedachtegoed. Ik ga er vanuit dat je de Engelse taal voldoende beheerst, zodat ik een vertaling achterwege kan laten en me kan concentreren op de strekking.

Tonight’s subject is very, very practical, yet profoundly spiritual, for we are going to search for the cause of the phenomena of life called in scripture, ‘the Father’. So come with me and let me show you Jesus Christ, the father of life, through the eyes of Paul. Now, there is no mention of Paul in any contemporary work of the first century, nor is there any historical record of a man named Paul. He is mentioned in the last part of the Book of Acts and in his thirteen letters – but who is he? Paul, like Moses, Abraham, Isaac, Jacob, and Jesus Christ is a state of consciousness.

Volgens Goddard is de Bijbel geen verslag van historische gebeurtenissen, de personages stellen Staten van bewustzijn voor. Een Staat definieert hij als: de totaalsom van je reacties op de omstandigheden waarin je verkeert.

Je zou Staten ook als gedrags-sjablonen kunnen zien. Staten van verdriet of woede betreed je als automatisch, daar word je ingelokt door wat je overkomt. De hogere Staten kun je bewust betreden. Ook de hoogste, meest gelukkige Staat: Daarin ben je als ‘God’. Zelf gebruik ik dat woord liever niet, omdat er geen overeenstemming over de betekenis bestaat, maar als je de Bijbel behandelt kan je er niet omheen. In de betekenis die Goddard hanteert is God het Al en het Al is Mind.

Het grote geheim van de Schrift is volgens Goddard dat je God alleen kunt kennen door hem te ervaren. Door hem te zijn.

Deze interpretatie, dat ‘God’ niet buiten jezelf bestaat, maar zich manifesteert als een Staat van Zijn binnen je eigen bewustzijn, is zo radicaal anders dan de gangbare uitleg, dat het bij mij een paar jaar duurde voor hij goed en wel helemaal indaalde. Radicaal anders in de zin dat: als iemand zich voor God uitgeeft, hoeft diegene hier in het westen niet op applaus te rekenen. Toch is dat volgens Goddard de les die Paul ons wil leren.

Dat ik extra moeite heb gedaan om deze zienswijze te begrijpen heeft er mee te maken dat de Staat die mijn naam draagt, Paul, volgens Neville de belangrijkste staat in de Bijbel is. (In de Nederlandse bijbelvertaling kennen we Paul als Paulus. Ik houd hier Paul aan voor het ontnuchterende effect ).

Paul is de man om wie het hele nieuwe testament draait. Zijn dertien brieven zijn de eerste teksten die over Christus zijn geschreven. Paul komt ook voor in het boek Handelingen, dat is geschreven door Lucas. In elk geval, de vier apostelen die verantwoordelijk zijn voor de andere teksten in het Nieuwe Testament waren bekend met de brieven van Paul. Die vormen het uitgangspunt van het Grote boek.

In het Nieuwe Testament deelt deze schrijver zijn blijdschap over de verlichting die hij heeft ontvangen. Dat doet hij wel zo effectief dat het tot de beweging van het Christendom heeft geleid, die tot op de dag van vandaag bestaat.

En dan hebben we het over de Staat Paul, want met de schrijver Paul zit het nog weer anders dan je dacht. Als je nagaat dat theologen het er tegenwoordig over eens zijn dat een groep van schrijvers verantwoordelijk is voor de teksten in het Oude Testament die aan Mozes worden toegeschreven, dan kun je erop wachten tot hetzelfde bij Paul gebeurt. Achter Paul gaat een club van mystici schuil, die de Staat van verlichting kennen en een methode doorgeven om gelukkig te leven.

De lezing van Neville die ik hier behandel gaat over de uitleg van het mysterie van het leven, dat in de Bijbel wordt aangeduid met de ‘Vader’. Gezien door de ogen van Paul.

Van deze Paul bestaat geen bewijs dat hij echt heeft bestaan, opent Neville. Hij wordt in geen enkel boek uit de eerste eeuw genoemd, behalve in de bijbel. Zijn naam is ook niet terug te vinden in de registers van de gevangenissen, die in Rome in die dagen nauwkeurig zijn bijgehouden en bewaard. Terwijl de meeste brieven van Paul vanuit de gevangenis zijn geschreven.

Dat er geen bewijs van zijn bestaan is, vormt volgens Neville een aanwijzing dat je Paul niet als een mens van vlees en bloed moet opvatten. Je kunt zijn Staat kopiëren. Net als die van Mozes, Abraham, Isaac, Jacob en Christus. Als schrijver wil ik deze gedachte ondersteunen met het argument dat het situeren van een personage in de gevangenis een perfecte metafoor schept voor bevrijding. Wat het thema van deze Paul is.

The Bible speaks of a fundamental state of consciousness from which other states derive. That fundamental state is the Father, the creative power in you. This world is made up of God and the extension of himself called ‘you’. Say “I am” and you have said God’s name.

In de uitleg van Goddard zou je het woord God kunnen vervangen door ‘bewustzijn’, of ‘intelligente energie’. Ergens in het Oude Testament vraagt Mozes aan God wat zijn werkelijke naam is. Die antwoordt hem dan met ‘Ik ben’. Goddard interpreteert dat antwoord als: het besef dat je bestaat, dat is God.

(Je zou jezelf in geval van ernstig geheugenverlies kunnen afvragen waar je bent, of zelfs wie je bent, maar dat je er bent: daarover twijfel je nooit. Die zekerheid is God).

De eerste, meest fundamentele staat van zijn is: de Vader. Dat is de creatieve kracht in de mens. Jouw bewustzijn is onderdeel van het grote bewustzijn (de Vader).

De wereld waarin wij leven is één groot bewustzijn, een mind, die je God zou kunnen noemen.

Om dat te illustreren. De natuurkunde leert dat alle materie is opgebouwd uit atomen. Dat zijn uiteindelijk piepkleine lichtjes die rond elkaar cirkelen. Op een relatief enorme afstand van elkaar. Vergelijkbaar met de afstand tussen de sterren die we aan de hemel zien.

(Binnen de kwantummechanica wordt sinds Sir James Jeans in 1925 het inzicht gedeeld dat het universum als een gedachte is in de mind van zijn schepper. Natuurkundige Richard Con Henri schrijft in de toonaangevende wetenschappelijke publicatie Nature (2005): het universum is Mind. Lees: The mental universe)

Dat wij de objecten om ons heen als vast ervaren, komt doordat wij die atomen met ons bewustzijn in een patroon schikken. De formatie van de atomen bepaalt de vorm en vastheid.

Als we naar de feiten kijken bestaat het hele universum dus uit lichtjes, die wij met ons verstand interpreteren. Dat doen we met dezelfde verbeeldingskracht als waarmee we van de pixels in het tv scherm een film maken.

Dus als we de natuurkundige waarheid naast deze spirituele uitleg leggen, dan komen ze voor honderd procent overeen: verbeelding creëert de realiteit.

Now let us look at Jesus Christ through the eyes of the state of Paul. Schooled in the traditions of his father, Paul knew Hebrew backwards. He knew the law of Moses and protected these traditions with his life, opposing anyone who was in conflict with his belief.

Then he saw the spirit behind the letter. Just as you – believing what you were taught by your mother and father and Sunday school teacher – when you enter the state called Paul you will understand the meaning behind the allegory; and – like Paul – you will be just as ardent in promoting it as you were in defending your belief in a physical Jesus Christ.

We kijken in deze lezing naar Jezus Christus door de ogen van Paul. Dit personage wordt gekenmerkt door zijn grote kennis van het Oude Testament. Paul verdedigt de tradities van de bijbel aanvankelijk te vuur en te zwaard. Tot de ziel uit het Oude Testament tot hem doordringt. Dan ontwaakt hij.

Als je de staat van Paul inneemt, zul je dus een vergelijkbaar effect ervaren. Je ontdekt dat de uitleg die alle kenners van het geloof je hebben bijgebracht niet klopt. Je komt erachter dat de karakters in de bijbel geen historische figuren zijn, zoals je hebt geleerd, maar dat het spelers zijn in een psychologisch drama, een roman vol metaforen. De bijbel blijkt een allegorie.

Zo fanatiek als Paul het Joodse geloof van zijn ouders verdedigde, zo fanatiek verspreidt hij na zijn ontwaken zijn nieuwe visie. Als je in de staat van Paul komt wil je dat ook. Je snapt dat Christus een personificatie is van God en dat wil je iedereen laten weten.

Paul makes the statement: “I am not ashamed of the gospel, for it is the power of God for the salvation of everyone who has faith. That power is Christ.” And it is Paul who confesses: “Even though I once regarded Christ from a human point of view, I regard him thus no longer.” Having learned from the traditions of his earthly father that he was to “Make no graven image unto me” Paul believed that Jesus Christ was an individual like himself. But when he realized who Jesus Christ really was, he defined him in his letter to the Corinthians as the power of God and the wisdom of God saying: “I preach only Jesus Christ crucified and raised from the dead.”

Paul bekent: ‘Ook al beschouwde ik Christus eerst vanuit een menselijk perspectief, zo beschouw ik hem nu niet meer.’

Hij zag Jezus aanvankelijk als een mens zoals hijzelf, maar na zijn spirituele ervaring, definieert hij hem als de kracht en de wijsheid van God. Met de woorden: ‘Ik promoot alleen de gekruisigde Jezus die opstond uit de dood’.

Voor de meeste buitenkerkelijken is het beeld van Christus aan het kruis afstotelijk.

Het brengt ongeveer de volgende boodschap over: Tweeduizend jaar geleden kwam een goeierik ons namens God vertellen hoe we zouden moeten leven. Die is onterecht veroordeeld en gruwelijke ter dood gebracht. Wat een onrecht! We moeten ons schamen en allemaal medelijden met hem hebben.

De kerk geeft dit drama betekenis: Hij werd niet zomaar vermoord, hij is voor onze zonden gestorven.

Voor die uitleg heb ik nog geen plek binnen mijn logica gevonden. Aan de ene kant vertelt het verhaal dat wij mensen zondige wezens zijn en aan de andere kant is hun heilige held voor onze zonden gestorven. Dan zou je er toch op moeten kunnen vertrouwen dat we nu allemaal zondenvrij zijn. Hoe kan de kerk haar gelovigen dan millenia-lang voorhouden dat ze niet deugen en goede daden moeten verrichten om kans te maken in de hemel te komen?

Enfin. Als je meegaat in de uitleg van Goddard dat het hele verhaal over Christus een parabel is, dan maakt de kruisiging daar eenmaal onderdeel van uit. Het karakter Paul stelt dat hij de opstanding van Christus na zijn dood vertegenwoordigt. Het kan maar duidelijk zijn dat het hem om de verbeeldingskracht gaat, niet om de mens Jezus.

Paul teaches that the power of God and the wisdom of God is crucified and buried in Man, and from that state of death will he rise. Now seeing Christ as his human imagination Paul confesses: “I once regarded Christ from a human point of view; I regard him thus no longer.”

Met de dood van het personage Christus worden zijn kwaliteiten symbolisch overgedragen op de mens. De kracht en de wijsheid van God zijn gekruisigd en begraven in de mens en vanuit deze, 'bewusteloze', staat zullen die verrijzen. Een beeldspraak om het inzicht over te brengen dat als je afscheid neemt van je geconditioneerde zelf, dat je bewustzijn dan actief wordt als hel